Międzynarodowy Dzień Jazzu „International Jazz Day” – święto proklamowane w listopadzie 2011 roku na 36. sesji Konferencji Generalnej UNESCO. Obchody wyznaczono na 30 kwietnia. Data obchodów powiązana jest z obchodzonym w kwietniu w Stanach Zjednoczonych miesiącem jazzu.
W deklaracji z okazji pierwszych obchodów Dnia Irina Bokowa – dyrektor generalna UNESCO, napisała: Ustanowienie Dnia Jazzu ma na celu podniesienie świadomości społeczności międzynarodowych na temat sztuki jazzu, jego korzeni, stylów i oddziaływań oraz podkreślenie znaczenia tego gatunku muzyki jako ważnego środka komunikacji społecznej.
Celem obchodów jest uznanie dla sztuki jazzu i jego przedstawicieli, którzy na przestrzeni dziesięcioleci wykreowali wiele gatunków i stylów jazzowych oraz ukazanie jazzu jako pięknej muzyki, dającej ludziom radość i satysfakcję.
Według wielu muzykologów na całym świecie jazz jest formą interpretacji niż stylem muzycznym.
Jazz charakteryzuje się rytmem synkopowanym w metrum parzystym (4/4), a także dużą dowolnością interpretacyjną i aranżacyjną oraz tendencją do improwizacji. Ma to związek z faktem, że pierwszymi twórcami tego gatunku byli przeważnie nieznający nut potomkowie niewolników.
Początkowa faza rozwoju jazzu wiąże się z Nowym Orleanem, miastem o bogatej tradycji muzycznej. Stamtąd pochodził jeden z najbardziej rozpoznawalnych muzyków tego gatunku, który upowszechnił jazz na całym świecie: wokalista i trębacz Louis Armstrong.