Poezja nie tylko od święta - Krzysztof Kwasiżur - Centrum Kulturalne w Przemyślu

KRZYSZTOF KWASIŻUR
Jestem

To nieprawda, że mnie tu nie ma,
co dzień budzę cię śpiewem skowronka
i nieprawda, że nie pobiegam –
widzisz mnie często w żabkach na łąkach,
a gdy plucha i wiatr straszny wieje
rozpal ogień i siądź przy kominku;
będę w ogniu i wnet cię ogrzeję,
jestem zawsze w tym ciepłym płomyku.
Zawsze lubiłaś patrzeć na gwiazdy,
teraz mrugam do ciebie gwiazdami,
jestem w zbożu i w słońca promyku.
Nie obejmę cię tylko rękami

KRZYSZTOF KWASIŻUR
Za uroczyskiem

Są dwa księżyce – jeden tu, drugi tam,

już dni nie liczę, są jak tysiące ropiejących ran,

nawet te gwiazdy, co mi zadzierają głowę

takie krajowe

KRZYSZTOF KWASIŻUR

***

Czasami fala wodorosty splata,
że ich rozsupłać człowiek nie ma władzy
i jeden z drugim tak po morzu lata,
póki ich sztorm na brzeg nie zaprowadzi.

Jak te rośliny – wy też tak złączeni
pomimo sztormów, wichur i zamieci,
w siłę swych splotów tylko uzbrojeni
przez życie płyńcie, wychowujcie dzieci.

A gdy już minie sztormów czas,
pożółkną wasze liście
spokojna plaża przyjmie was –
ta, którą kiedyś szliście.