Poezja nie tylko od święta - Stefan Żarów

STEFAN ŻARÓW
zima

jest we mnie lśnieniem bieli
rozpromieniona szronem
wypełnia krajobraz
przenika granat nieboskłonu
zima
ogrania wnętrze wyobraźni
z echem świstu
iskrzenia
przeciwległych stoków
zażywa słonecznych kąpieli
żyją wzgórza porośnięte śniegiem
snowboardzista przecina rześkie powietrze
szkliwo lodowych kwiatów
srebrzyste prążki spływają z pod obnażonych korzeni                      
sople wypełniają załomy i otwarte wnętrza
mróz porasta przestrzeń
trwa taniec

STEFAN ŻARÓW
eureka

odkryli tajemnicę
to między nami
było
będzie
nie odejdzie
mamy żyć w koegzystencji
jak zło
z pozoru konieczne
z pozoru bezużyteczne
w jego uścisku
odnaleźć dobrodziejstwo

STEFAN ŻARÓW
mostek w Giverny

zachód słońca
kładzie purpurę na nenufarach
płonie wodna tafla
bieli
różu 
kremu

dojrzałe ginkgo i owoce japońskich drzewek pokrywają nieboskłon

irysy
tuberozy
róże 
pomieszkują na blejtramach paletą barw

wędrują strzeliste topole okalające dotąd nurt rzeki Epte

lato kładzie cienie nadchodzącej jesieni

Monet odsłoniwszy świat wodnych dywanów 
kreuje mistrzowskie impresje