Walentynkowy wieczór z poezją

W przeddzień  święta zakochanych, 13 lutego w Klubie „Piwnice” Centrum Kulturalnego odbyło się wyjątkowe spotkanie walentynkowe. Na  organizowanym comiesięcznie „Wieczorze z poezją” spotkało się 16 przemyskich poetów i wielu sympatyków ich poezji. Wiersze o miłości, o różnych jej obliczach – szczęściu, tęsknocie, pożądaniu, oczekiwaniu, wprowadziły zgromadzonych w niepowtarzalny klimat.  Bezpośredni i naturalny przekaz tych utworów czytanych przez samych autorów wzruszał, czasami bawił, czasami skłaniał do refleksji.

fot. Łukasz Kisielica

Więcej zdjęć TUTAJ

 

Za zgodą trojga uczestników dzielimy się ich twórczością:

        

Myślałam

Myślałam
Że przyszłaś nie w porę
Myliłam się
Myślałam, że to już za późno
Myliłam się
Myślałam, że już nie pokocham
Myliłam się

Dałaś mi
Wszystkie barwy świata
Dałaś mi
Cierpliwość na lata
Dałaś mi
Miłość nieskończoną
Śpiewem wypełnioną
Dziękuję Ci

Barbara Kuczera

 

Oda Walentego

czy kobiety walentynki które są jak muchomorki

mają kropki identyczne ale czapki już w kolorki rozmaite

czy jest prawdą że czerwone trują oraz robią plamy

a co w reszcie jest jadalne czy pomogą tu diagramy

co kolorów wyróżnikiem czynić będą różne smaki

jaki komu smak smakuje gdy wybrednych nie brakuje

filozofia w tym zaklęta nawet w Walentego święta

nie pomoże święty Boże nie otrząśnie się z amoku

ten co widzi tylko w sercu zamiast ufać trochę oku

zamiast zdać się na uczucia które drzemią pod skorupą

lepiej patrzeć zdrowym okiem niż analizować lupą

w sobie dobre mieć intencje sercem patrzeć na atencje

które dobrą dadzą radę wnet pokona i tą swadę

co tak mąci jak zawieje w lasy pola puszcze knieje

uczuć własnych pędziwiatrem nie do końca być uchodzi

chociaż ciągle tak myślimy ciągle jeszcze prawie młodzi

w zapętleniu tego świata roztargnieni coś znajdziemy

i to w zmysłów omamieniu samorodkiem wnet nazwiemy

jakby perły pośród wieprzy w nadziei że świat nam ulepszy

Mieczysław Szabaga

 

 

Napełnia mnie miłość

napełnia mnie miłość

ciepło w sercu czuję

jest taka subtelna

łagodna i czuła

wypełnia pokojem

urazy daruje

wszystko w niej tak piękne

rozum nie pojmuje

tak mi jest z nią dobrze

nie chcę by odeszła

wszystko w niej tak proste

jasne i logiczne

co wczoraj tak brzydkie

dzisiaj takie śliczne

Halina Pusio