|
***
wrzesień niesie
niepokój
jesień jest lustrem
prawdą
która trudno przeoczyć
zniknęły pola zbóż
ciemność rozrasta się
jak chochoł
wysuwający się powoli
zza starzejących drzew
zatrzymaj się przy mnie
na tym pustkowiu
jestem łatwym celem
dla smutków
i lęków całego świata
gdzie ten stary młynek?
gdzie dzikie łabędzie?
wciąż widzę dla nas
tyle miejsc
na dobry dzień
***
szarość pajęczyną osiada na naszych domach
ale nie zgasi iskierki w sercu
która karmiona muzyką
tli się nieśmiało i spokojnie
niosąc w sobie obietnicę słońca
jest koc
jest moc...na herbata
imbirowe myśli wirują w głowie
zamieszane posrebrzaną łyżeczką w kształcie łzy
wiatr rozwiał ostatnie wątpliwości brzóz
***
sądzę
że nadszedł już czas
by zerwać tę różę
choć mogłaby jeszcze kwitnąć
i pachnieć
i cieszyć
ale czuję
że się boję
tego
że znów pokaże ukryte kolce
i tego
że nie zdążę zachować jej
gdy wciąż jest piękna
dlatego zerwę ją już teraz
i zasuszę miedzy wierszami
a ty graj proszę
requiem dla tego snu
***
długo udawałam
że nie widzę
czerwieniącej w słońcu jarzębiny
ale wczoraj
kiedy biegłam ile sił
kasztan spadł mi niemal przed nosem
ściskając go w dłoni
przyjęłam wreszcie do wiadomości
że pomału zbliża się czas
aromatycznych herbat
dyni w kuchni
i wcześniejszych zachodów słońca
teraz zmęczone lato pochyla głowę
a ja z pokorą i dziwnym spokojem w duszy
wyrywam mu siwe włosy
***
zaparzyłam ci wiersz
na jesienna słotę
jest mocny
aromatyczny
ale nieco gorzki
tym razem
nie doprawiłam go ani cukrem
ani cytryną
dam ci go
byś zatrzymał się trochę
i zadumał przed zimą
***
znalazłam dziś jesień w lesie
spała na drzewie
wyglądała pięknie
w pomarańczowych
żółtych i czerwonych woalach
zapatrzyłam się na nią
zachwyciłam
zrobiłam zdjęcie
złote liście w jej włosach
mieniły się w październikowym słońcu
podeszłam cicho
by jej nie zbudzić
skradłam jeden
i schowałam do kieszeni
dam ci ten liść jutro
chyba cię ucieszę
bo tyle czerni na świecie
tyle deszczu
przeczytaj go
a potem
włóż jako zakładkę
w naszej bajce
|
.png)
.png)
