Wiktoria Michna

Wiktoria Michna Najstarsza członkini Grupy Twórczej Inspiratio, w ubiegłym roku wydała tomik poetycki Moje myśli - Moje słowa. Poetka jest emerytowaną nauczycielką, pracowała w szkole podstawowej w Kraczkowej, gdzie żyje i gdzie się urodziła. Działaczka społeczna, wielka patriotka, animatorka kultury. Wiersze zaczęła pisać już jako dziecko. Twórczość Wiktorii Michna odzwierciedla wychowanie w starych, dobrych, moralnych i patriotycznych tradycjach rodzinnego domu.

 

Nasz dom rodzinny

Nasz dom rodzinny, to Śpiewy „Godzinek’
to rozmowy przy stole o  zmierzchu i z rana,
wspólne śniadanie, obiad, jużyna, kolacja
i „Wszystkie dzienne sprawy” - pieśń wieczór śpiewana.

To piec chlebowy z kuchnią, okapem i stołem
Na białych ścianach święte obrazy, makatki.
Łóżka ze stosem poduszek, jasieczków.
Wyhaftowanych pięknie ręką mojej matki.


To kołyska dla czwórki naszego rodzeństwa,
w której nas codziennie ciocia kołysała
i piosenki ludowe i patriotyczne
a zwłaszcza religijne z pamięci śpiewała.

To pomoc ojca, matki w odrabianiu lekcji,
dyskusje nad polskimi, trudnymi sprawami,
angażowanie do prac w kuchni, w domu, w polu,
byśmy sobie w przyszłości mogli radzić sami

Mój dom rodzinny, bliski we wspomnieniach,
choć to już dawne, już odległe czasy.
Widzę go i rysuje dzieciom w wyobraźni.
Drewniany, kryty słomą ale pełen krasy.

 
 

Zapada noc

Zgasło słoneczko, zgasły światła w domach.
Śpią ludzie kołysani myślami o jutrze.
Księżyc żegluje po gwiaździstym niebie
w swoim kudłatym, topazowym futrze,

Cisza dokoła, tylko psy szczekają.
Czasem kot przemknie lub inna zwierzyna.
Nietoperz ciszę szumem skrzydeł zmąci,
a nocne łowy sowa rozpoczyna.

Przez uchylone okno słychać  świerszcze,
które cykają w trawie na ściernisku.
Swąd dymu zakradł się przez szparę w oknie,
dogasa tlące się jeszcze ognisko.

Gdy wstanie słońce, a wiatr mgły rozwieje,
dzień się radośnie uśmiechnie do ludzi;
W każdym kto wczoraj był zakłopotany
nową nadzieję do życia obudzi.