***      

Skrajne ludzkie emocje
Unoszą się w jesiennej
Zadumie
Kłębią się myśli
Jak dym z palonych zniczy
Wychodzą dusze przywracają
Pamięć obyśmy nadążyli
By w modlitwie nikogo
Nie pominąć przypadkiem
Obrazy z życia razem
Przesuwają się kadrami
Jesteśmy w tłumie
A czasem tak sami
Tylko Bóg Wszechmocny
Najlepiej to zrozumie
Doceniajmy to co mamy
Bo czas nieubłaganie ucieka
Więc zauważmy w porę
Bliźniego jako człowieka

***

Chciałabym Cię zobaczyć
W astralu w księżycowej
Poświacie
Jeden uśmiech
Zadowolił by mnie
Tęsknota za Tobą
Czasem oddech zmienia
Gwiazdy iskrzą na niebie
Ani liść usychający nie drgnie
Pod nogami runo
Wilgocią przesiąknięte
Daje znać jak
Przemija szybko czas
Źle i bardzo smutno
Bez Ciebie