Żal

Listopad rzewne nuty układa
cmentarz ławeczki – skromnie przysiada.

Modlitwę szepczą przy grobach usta
obolała dusza z płaczu - pusta.

Tu się zatrzymał dla „Wielu” czas
niby jesteśmy - a nie ma nas.

Wyryte widać przymglone daty
tu znicze palą tam piękne kwiaty.

Krzyże obmyte deszczem i łzami
Bliskich Przyjaciół nie ma już z nami.

Zegary stare w ciszy zaklęte
serca  wspomnienie żalem zamknięte